Dilimsel Gerçekler

    Ne zaman trafikte bir cenaze arabasının arkasına düşsem koşturduğum hengamenin içinde rahmetliye üzülmeye vaktim olup olmadığına karar veremeden arkasında bıraktığı ertesi günün yalan olmasına üzülmeye başlarım. Yeşil arabanın arka bölümünde fonu yeşil, üzeri sırça sami harfleri ile bezenmiş beze sarılmış tabutun içinde olan merhum bir gün önce neyin peşindeydi acaba sorusu tüm benliğimi kaplar. Erkek miydi, kadın mıydı, kaç yaşındaydı, ulan yoksa bizim jenerasyondan mıydı gibi soruların omur iliğimden geçip korkudan içimi titretmesi, dikiz aynasına attığım periyodik bakış için ya da kullandığım arabanın motorundan çıkan hırıltıyı algılayıp debriyaja ya da gaza basma kararını vermem için gereken zamandan çok daha kısa bir zamanda gerçekleşir. Arada çaktırmadan ön kabinin sol tarafında oturan cenaze yakınına bakarım. İtiraf edin hepiniz için cenaze aracına arkadan yaklaşırken en sağda, karşıdan gelirken en solda oturan zat, merhumun en yakınıdır. Bu, bilinç altında hepi

İşten, güçten, hayatın bize yüklediği stresten  sahnesinde debelendiğimiz yaşam tiyatrosuna çoğu zaman arkamıza yaslanıp şöyle bir uzaktan bakamıyoruz. Hatta bir çoğumuz bir kez bile kafasını kaldırıp ben ne yapıyorum, neyin uğruna yaşıyorum diye sorgulayamadan ömrünü kendisine biçilen rolü en efektif şekilde oynamanın gayretinde heba edip bitiriyor.  Sistemin bizi bağımlısı yaptığı o kadar çok ihtiyacımız var ki, bu yapay ihtiyaçlarımızı elde etmek ve elimizde tutmak için hepten kendimizi sistemin kölesi haline getiriyoruz. Hani "Sen plan yaparken, kader kıs kıs gülermiş" derler ya. Hepimizin karşısına yapmayı hiç  istemeyeceğimiz bir çok zor seçim çıkmıştır. Ve hepimiz biliriz ki hayat esasında yaptığın tercihlerin bir bileşkesidir. Bütün bunların yanında aşağıda kazananı kaybedeni hep belli olan ve önümüze atılmış yapay ikilemlerden bir liste hazırladım. Bir. İşimden olursam özel sağlık sigortamdan da olurum diye strese girip hasta olup işe de hastalığa da müp