Dilimsel Gerçekler

Karar vermek. İngilizcesi "decide". Latince "decidere" kökünden geliyor. Biraz daha incelerseniz  "de" ve "cedeare" birleşmesinden, yani fazlalıkları kesmek, ayıklamak anlamında olduğunu görebiliyorsunuz. Etimoloji bilimi her zamanki kadimliğiyle bize karar verme sanatının aslında, gereksizleri kesip atıp kendi doğrumuzu bulma işi olduğunu ne güzel açıklıyor.    Oysaki seçim yapmak insan beyni için en zor fonksiyonlardan biri.  Bundan sebep olsa gerek insan yavrusunu kötüye karşı iyiyi, hatalıya karşı doğruyu seçebilsin diye sistematik olarak eğitmeye öğretmeye çalışıp durur ama pek beceremez. Çünkü insanlarlar mantıklı karar veremezler. Nasıl ki burnumuzun dibindeki perspektifin varlığını kavrayıp kağıda yansıtabilmemiz için onbinlerce yıl perspektifsiz resim yapmışsak, günlük hayatta verdiğimiz kararların rasyonel temellere dayanmadığını anlamamız da epey vakit almıştır. Bu konuyu araştıran davranışsal ekonomi günümüzde hala elit üniversitelerd

Çok sağlam fiziksel bir travma geçiren bir insanın "hayatta kalmak" ile "yaşamaya devam etmek" arasında kat edebileceği en uzun mesafe ne olabilir sizce ? Bu sorunun yanıtını beraberce aramadan önce kavramlarda anlaşalım. " Hayatta kalmak" başa gelen travmadan kurtulup yaşamaya devam etmek anlamında kullanılan genel geçer bir ifade. "Yaşamaya devam etmek" ise nefes alıp vermekle, Mazlow'un ihtiyaçlar piramitinin tepesinde yer alan kendini gerçekleştirmek deneyimi arasında herkesin kendince yaşamaktan ne anladığına göre çok farklı deneyimlediği hayat dediğimiz hanın iki kapısı arasındaki yolculuğumuzu tanımlamak için yerli yersiz kullandığımız başka bir ifade. Şimdi durumu biraz daha somutlaştıralım. Bir araba karşıdan karşıya geçerken size fena halde çarpsa, hayatta kalma şansınız nedir sizce ? Diyelim ki hayatta kalmayı başardınız, modern tıp sizi ne kadar rehabilite edebilir, ve sonrasında siz hayatınıza ne koşullar altında devam edebi

Dünyamıza, her bir dakikada, "doğum" olarak adlandırdığımız ve bilimde kat ettiğimiz o kadar mesafeye karşın hala sırlarının çok azını çözebildiğimiz mucize sayesinde 252 insan yavrusu inerken yine aynı dakikanın içinde dünyamızı, "ölüm" olarak adlandırdığımız ve yine bilimde kat ettiğimiz o kadar mesafeye karşın ne zamanı ne de sonrası ile ilgili en ufak bir bilgimizin olmadığı elemli eylem sayesinde, yaklaşık 102 insan evladı da terk ediyor.  Bu hesaba göre size verilen hayat denilen kısıtlı süre içerisinde tarihe damga vuracak ölçüde etkili insanlarla tanışıp, onlarla muhabbeti ilerletip bu müthiş hayatlara tanıklık etme ihtimaliniz lotoda büyük ikramiyeyi tutturma ihtimalinizle hemen hemen aynı. Madem durum bu şekilde, bu müthiş hayatların hikayelerini inceleyip anlamak için elinizdeki en iyi seçeneklerden biri şüphesiz sinema. " Yok olabilir bir varlıksın. Buna uygun şekilde yaşa." (Hakkaten lan !!!) İyi bir eserin en büyük ihtiyacı iyi bir

Evet böyle biri var. Hatta hikayesi şöyle. 1971 yılının 24 Kasım günü, yani şükran günü, Portland'da kendini Dan Cooper olarak tanımlayan bir adam, Portland'dan Seatle'a gitmek için Northwest Orient hava yollarından bilet alır.  Sefere koyulan Boeing 727-100 tipi uçağın 18C numaralı kolduğuna oturur. Görgü tanıklarının beyanına göre 40 yaşlarının ortalarında, siyah yağmurluk giyen, ütülü beyaz gömleğinin üzerine kravat takmış, hatta kravatına da bir iğne iliştirmiş efendi görünümlü bir beydir. Uçak havalandıktan sonra elindeki notu hostese uzatır. Hostes kendisine asılan yeni bir çapkının telefon numarası diyerek kendisine uzatılan kağıtla ilgilenmez, bunun üzerine Cooper hostese yaklaşarak, "Nota baksanız iyi olur, üzerimde bomba var" diye fısıldar. Not büyük harflerle şu şekilde yazılmıştır "ÇANTAMDA BOMBA VAR, GEREKİRSE KULLANIRIM. YANIMDA OTURMANI İSTİYORUM. KAÇIRILDINIZ" Hostes aldığı eğitime uyarak hava korsanının istediğini